وداع با پرستو های بال شکسته...

سیل جمعیت مشکی پوش در فضا موج میزد همه منتظر بودن برای وداع، وداع با پرستو های پرو بال شکسته ناشناس...

4 تا از این پرستو ها شناسایی شده بودند اما بقیه هنوز ناشناس در بین مردم...

حضور پر رنگ مردم بیانگر این جمله بود که: شهدا غریب نیستند چه گمنام باشند چه شناس...

صدای گریه مردم و یا حسین و یا ابوالفضل گفتن بعضی ها زیر لب کاملا مشخص کننده حال و هوای دگرگون شده مردم بود، کلمه الله مثل مدال لیاقت و شجاعت روی مزار شهدا خودنمایی میکرد...

بچه ها، جوونا، بزرگسال ها، مسن ها... همه جمع شده بودند برای بدرقه 92 شهید گمنام وطن، صدای ناله مادرایی به گوش میرسید که برای این آب و خاک بچه هاشونو فدا کرده بودند و چه مادرایی که هنوز چشم به راه بازگشت بچه های شهیدشون بودند...

 شاید توی دلشون حس میکردند: یکی از این شهدا پسر من...

خدا به داد فریاد دل این مادرا برسه...

عکاس ها، خبر نگارا و... همه جمع بودند تا صحنه های حماسی رو به تصویر بکشند...

92 شهید به همون جایی برمیگشتند که اومده بودند، تا شاید ردی از حضورشون پیدا کنند...

امروز روز شهادت اما جعفر صادق(ع) یه حماسه عاشورایی دیگه توسط مردم و شهدای ایران خلق شد...

 

به امید اینکه همه گمگشته ها به آغوش خانواده بازگردند...